فرزندخواندگی در قانون ایران

فرزندخواندگی در قانون ایران

فرزندخواندگی در قانون ایران

ابراهیم صنوبر در کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران سعی دارد که قانون فرزند خواندگی مصوب سال 1392 در نظام حقوقی ایران را مورد بررسی قرار دهد. این اثر در دو فصل به طور کامل به تکالیف متقابل سرپرست و فرزند خوانده می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران:

فرزندخواندگی در قانون ایران همیشه یک بحث پرچالش بوده است. چه از نظر فرهنگی و چه از نظر حقوقی فرزندخواندگی در قانون ایران چالشها و مشکلات خاص خود را داشته است. در کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران نویسنده به بحث حقوقی این موضوع می پردازد.

نهاد سرپرستی، نهادی دیرپا است که به گونه‌های مختلف از زمان‌های قدیم و در تمام ملت‌ها و با همه تفاوت‌هایی که از نظر دیدگاه‌های اعتقادی و اجتماعی وجود دارد، مطرح بوده است و این به دلیل نیازهای متقابل کودکان و نوجوانان و شهروندان بزرگسال است.

گروه اول به دلیل فقدان سرپرست و یا عدم شایستگی سرپرست، از حمایت‌های لازم برخوردار نیستند و گروه دوم که به دلیل نداشتن فرزند و یا عدم ازدواج و نیازهای عاطفی ناشی از آن به این نهاد نیازمند هستند.

قانونگذار ایرانی در سال 1353 به موجب «قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست» برای اولین بار گام در این راه نهاد و با گذر زمان در سال 1392 با نگاه جدیدی اقدام به تصویب «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست» نموده است، که در قانون اخیر نگاه حمایتی به کودکان و نوجوانان پررنگ‌تر و تکالیف سرپرستان بیشتر شده است و حمایت‌های مالی بیشتری منظور گردیده.

ابراهیم صنوبر در فصل نخست کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران، کلیاتی از موضوع فرزندخواندگی را مطرح می‌کند و در فصل دوم، حقوق متقابل سرپرست و فرزندخوانده را مورد بررسی قرار می‌دهد. اهدافی که نویسنده از نگارش و تهیه این کتاب دنبال می‌نماید به ترتیب عبارتند از:

– بررسی حقوق فرزندخوانده در مقابل فرزندپذیر (سرپرست) در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392.
– بررسی تکالیف سرپرست در مقابل فرزندخوانده در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392.
– بررسی ضمانت اجرای حقوق فرزندخوانده و تکالیف سرپرست در قانون جدید.

همینطور که در بالا اهداف کتاب حاضر بیان شد در ذیل نیز پرسش‌ها و فرایضی که نویسنده در رسیدن به اهداف، آن‌ها را مد نظر قرار داده مطرح شده است:

فرزندخواندگی در قانون ایران

– فرزندخوانده در مقابل سرپرست از چه حقوقی برخوردار است؟
– سرپرست در مقابل فرزند خوانده دارای چه تکالیفی است؟
– ضمانت اجرای حقوق فرزند خوانده و تکالیف سرپرست چیست؟

با توجه به جدید بودن قانون و ضرورت تطبیق این قانون با قانون سابق موضوع کتاب فرزند خواندگی در قانون ایران، جدید بوده و دارای نوآوری می‌باشد. لذا در مورد پیشینه موضوعی این کتاب نیز باید گفت که، کتابی با این عنوان به این صورت منسجم مورد بررسی قرار نگرفته است.

کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران مناسب چه کسانی است؟
این کتاب برای وکلا، دانشجویان، حقوق‌دانان و علاقه‌مندان به مباحث حقوقی کشور کاربردی خواهد بود.

با ابراهیم صنوبر بیشتر آشنا شویم:

ابراهیم صنوبر که به پدر صلح ایران معروف است بعنوان سفیر نیکوکاری، سفیر توسعه گردشگری ایران، سفیر پیشگیری از اعتیاد، سفیر انسان دوستی، سفیر سلامت و… فعال است.

وی که در حوزه مسائل حقوق بشر و بشردوستانه نیز فعالیت دارد، سال‌هاست که در زمینه صلح و دوستی و فرهنگسازی در مبارزه با مشکلات معظم جوامع بشری از جمله اعتیاد و موادمخدر، تروریسم، افراط گرایی، ایدز، از خودباختگی اجتماعی و… نیز فعالیتی چشمگیر دارد. صنوبر بنیان‌گذار موسسه بین‌المللی سفیران صلح است. این موسسه تاکنون قدم‌های مثبتی در حوزه مسائل حقوق بشر دوستانه و صلح و دوستی بین ملت‌ها برداشته است.

در بخشی از کتاب فرزندخواندگی در قانون ایران می‌خوانیم:
یکی از نتایج بررسی وجود یا عدم وجود رابطه نسبی بین فرزندخوانده و سرپرست، حرمت نکاح بین آنان در صورتی که این رابطه بین آنان وجود داشته باشد و عدم حرمت آن، در صورتی که رابطه نسبی بین آنان وجود نداشته باشد خواهد بود. به همین دلیل هرچند باید این موضوع را در ذیل وجود یا عدم وجود رابطه‌ی نسبی بحث می‌کردیم، اما اهمیت موضوع و جنجالی که در جامعه حقوقی و جامعه‌شناسی ایران به دنبال تصویب ماده 27 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بدون سرپرست و به سرپرست ایجاد شده است، اقتضا می‌کند که به طور جداگانه از آن سخن گفته شود.

همانطور که پیشتر گفته شد، فرزندخواندگی هرچند که با این عنوان در نظام حقوقی ایران، مورد قبول قرار نگرفته است ولیکن این عنوان پذیرفته شده‌ای است که هرچند در نظام حقوقی، نام سرپرستی بر آن گذاشته شود، براساس مبانی دینی و شرعی رابطه نسبی بین فرزندخوانده و سرپرست را ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل موجب حرمت نکاح بین آنان نمی‌شود و از آن جا که مانع برای وجود نکاح در آیات قرآن تصریح شده است و فرزندخواندگی نیز در شمار موانع نکاح محسوب نشده است؛ لذا می‌توان نتیجه گرفت که با توجه به عدم وجود منع از نکاح با فرزندخوانده، این موضوع مباح باشد. از آیات متعددی از قرآن می‌توان برای استناد این ادعا استفاده نمود.

خرید کتاب از طریق فروشگاه انتشارات امکان پذیر است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

5 × یک =